الیور زیپس، مدیرعامل گروه بی‌ام‌و در جدیدترین اظهارات خود اعلام کرد که به زودی خودروی هیدروژنی با سرعت بیشتری توسعه خواهد یافت و برندهای زیرمجموعه‌ی این گروه خودروسازی از چنین روندی استقبال می‌کنند.

ب ام و ممکن است عرضه خودروهای برقی باتری‌دار خود را افزایش دهد، نشان «i» را به مدل‌های بیشتری اضافه کند و متعهد شود تا سال ۲۰۳۰ نیمی از خودروهای جدید این گروه را به صورت برقی تولید کند، اما مدیرعامل این شرکت فکر می‌کند که هیدروژن و نه باتری، به زودی مطلوب‌ترین منبع قدرت سیستم محرکه خودروها خواهد بود.

الیور زیپس، مدیرعامل بی‌ام‌و به خبرنگاران گفت که بازار خودروی هیدروژنی چند سال عقب مانده است، اما به زودی به بازیگر اصلی تبدیل خواهد شد.

به گزارش carscoops، زیپس در مصاحبه‌ای با بلومبرگ گفت:

پس از خودروی الکتریکی که حدود ۱۰ سال به رشد ادامه می‌دهد و به سرعت در حال افزایش تعداد است، روند بعدی هیدروژن خواهد بود. هنگامی که مقیاس‌پذیرتر باشد، خودروی هیدروژنی هیجان‌انگیزترین چیز برای رانندگی خواهد بود.

بی‌ام‌و یکی از چند خودروسازی به شمار می‌رود که طی دو دهه گذشته در توسعه خودروهای هیدروژنی مشارکت داشته است و اخیراً iX۵ را معرفی کرد؛ نسخه‌ی هیدروژنی شاسی‌بلند بی‌ام‌و X۵ که اواخر امسال وارد مرحله‌ی تولید خواهد شد. سایر خودروسازان آشنا در زمینه‌ی فناوری خودروی هیدروژنی شامل مرسدس بنز، هوندا و تویوتا می‌شوند. البته خودروسازان ژاپنی چند سال پیش خودروهای پیل سوختی را در بازار به فروش رسانده بودند.

اما جاه‌طلبی‌های بی‌ام‌و برای فناوری خودروی هیدروژنی به برند بی‌ام‌و محدود نمی‌شود و می‌تواند به سایر برندهای مجموعه بی‌ام‌و نیز گسترش یابد.تورستن مولر اوتووس، مدیرعامل برند لوکس رولزرویس شب قبل از معرفی خودروی برقی اسپکتر در کنار زیپس در مقر این شرکت در گودوود گفت:

ایده‌ی رولزرویس هیدروژنی کاملاً قابل باور است. مثلاً بیایید بگوییم باتری‌های پیل سوختی برای خانه؛ چرا که نه؟ من این را رد نمی‌کنم. چنین باوری در گروه بی‌ام‌و وجود دارد که شاید آینده بلندمدت این باشد.

زیپس به طور واضح درباره‌ی این صحبت کرد که هیچ منبع تغذیه‌ی بی‌نقصی وجود ندارد که بتواند بقیه را کنار بگذارد. انرژی الکتریکی برای مناطق شهری در کشورهای توسعه یافته که دسترسی به زیرساخت‌های شارژ وجود دارد، منطقی است؛ اما در شرایط دیگر هیدروژن می‌تواند ارجح باشد.

زیپس به خبرنگاران گفت:

این‌که بگوییم تا سال ۲۰۳۰ در بریتانیا و تا سال ۲۰۳۵ در سراسر اتحادیه اروپا، تنها یک پیشرانه وجود دارد، چیز خطرناکی است. برای مشتریان، برای صنعت، برای اشتغال، برای آب‌وهوا؛ از هر زاویه‌ای که به آن نگاه کنید، این مسیر خطرناکی است.

منبع:پدال