پورشه ۹۱۱ GT2 نسل ۹۹۳ جزو شاخص‌ترین ۹۱۱ های تاریخ بوده است. این خودرو تلاش‌های تیم طراحی و مهندسی پورشه در ارائه محصولی متمایز نسبت به پیشینیان خود را نشان می‌دهد. خودروی موردبحث ما برخی تکنولوژی‌های مربوط به نسخه مسابقه‌ای ۹۵۹ را قرض گرفت و به پایان رسیدن عصر پیشرانه ۶ سیلندر هوا خنک پورشه را نیز اعلام کرد.
خودرویی که مشاهده می‌کنید از نوع ۹۹۳ GT2 نیست بلکه نسخه توربو است که هنوز هم طرفداران زیادی دارد. این محصول آلمانی توسط شرکت مدلِین madlane در اوکایاما ارتقا یافته و از برخی جهات نسبت به نسخه استاندارد بسیار بهتر نشان می‌دهد. سری ۹۹۳ از پورشه ۹۱۱ در سال ۱۹۹۵ عرضه شد و برخلاف نسخه‌های پیشین این خودرو، تیم طراحی ۸۰ درصد کار را از صفر شروع کرد. از بین تغییرات متنوع رخ داده، قوای محرکه و سیستم تعلیق بهبودهای محسوسی داشتند. یک سیستم تعلیق چند اتصالی کاملاً جدید که از آلیاژ سبک‌وزن ساخته شده بود در این خودرو بکار رفت و سیستم چهار چرخ محرک آن نیز از مدل ۹۶۹ گرفته شده بود. این خودرو اولین ۹۱۱ بود که نیروی تولیدی را به تمامی چرخ ها می‌فرستاد.
مدل توربو دارای چسبندگی بیشتر در بخش جلو بود تا بر بیش فرمانی غلبه شود و شخصیت خاصی را به ۹۱۱ توربو نسل ۹۹۳ ببخشد. خوشبختانه مدلی که توسط مدلِین ارتقا یافته از سیستم چهار چرخ محرک استفاده می‌کند. دیگر بخشی که GT2 را از مدل‌های توربو متمایز می‌کند فاصله بیشتر بین چرخ های روبرویی است و در واقع این خودرو در بخش عقب ۴۶ میلی‌متر پهن‌تر است. بجای گلگیرهای استاندارد GT2 نیز نمونه‌های جدید پلاستیکی قرار دارد. مدلِین برای این پورشه ۹۱۱ GT2 نسل ۹۹۳ از کیت فیبر کربنی کامل شامل سپرهای جلو و عقب استفاده کرده است. دیگر موضوعی که برای اولین بار در ۹۹۳ توربو دیده شد رینگ‌های چند پره سبک‌وزن بود که بی‌شک جزو نمادین‌ترین ویژگی‌های این خودرو بوده‌اند. البته اگر قبلاً با کارهای مدلِین آشنا شده باشید می‌دانید که رینگ‌های بکار گرفته شده توسط این شرکت ظاهر متفاوتی دارند. این شرکت برای پورشه موردبحث ما از رینگ‌های سه‌تکه اسپیدلاین سفارشی استفاده کرده است.
از نظر فنی باید گفت GT2 و توربو اساساً از پیشرانه ۶ سیلندر ۳.۶ لیتری هوا خنک استفاده می‌کنند اما مدل GT2 حدود ۵۰ اسب بخار قدرت بیشتری دارد. این مدل توربو برای تکمیل کار خود از توربوهای جدید استفاده می‌کند. قلب آهنین این خودرو تقریباً طراحی کاملاً جدیدی داشته و در واقع شام آخر پیشرانه ۶ سیلندر هوا خنک پورشه به شمار می‌رود. بعد از آن بود که پورشه از طراحی آب‌خنک برای پیشرانه خود استفاده کرد و اگرچه تلاش اول این شرکت عالی نبود اما نسخه‌های بعدی این پیشرانه بی‌نقص عمل کردند. طرفداران پر و پا قرص پورشه خواهند گفت هیچ‌چیزی حس و صدای یک پیشرانه کلاسیک پورشه را نخواهد داشت اما واقعیت این است که به غیر از منحصربه‌فرد بودن چیز خاص دیگری در این نیروگاه آهنین وجود ندارد؛ اما ما این خودرو را به خاطر وضعیت خاص خود در تاریخ پورشه دوست داریم چراکه ترکیبی از ویژگی‌های کلاسیک و تکنولوژی‌های مدرن مدلِین است…
منبع:پدال
دیدگاه خود را بنویسید